(پی تی اس دی) از معدود اختلالات روانپزشکی است که بر اساس علت تعریف شده است.
در واقع بدون وجود استرسور یا آسیب این اختلال نمی تواند ایجاد شود.بهرحال واقعه آسیب زا به تنهایی جهت تشخیص،کفایت نمی کند و بسیاری از مردمی که تحت استرس قرار می گیرند،به این اختلال مبتلا نمی شوند.احتمالاً تعاملی بین حادثه و قربانی وجود دارد.
علائم پی تی اس تی بااهمیت و معنایی که فرد برای عامل فشارزا قائل است؛یعنی،آنرا برای خود خطرناک احساس کندرابطه ی زیادی دارد.بین شدت استرسور و علائم پی تی اس دی ارتباط مستقیمی وجود ندارد.افرادی در معرض خطر ابتلاهستند که ترسو باشند،احساس عدم حمایت می کنند،بسیار خجولند یا احساس گناه زیادی دارند.
پی تی اس دی را باید بادرنظر گرفتن عوامل زیست شناختی قبلی،عوامل روانی ـ اجتماعی قبل از آسیب،خصوصیات عامل استرس زا،زمان و مکان حادثه،ویژگی های موقعیتی و شخصیتی و شرایط بعد از آسیب مورد برسی قرارداد.بعلاوه معنای ذهنی عامل استرس زا نیز اهمیت دارد.بازمانده های یک سانحه ممکن است احساس گناه کنند و این مسئله می تواند آنها را نسبت به ابتلا به افسردگی و پی تی اس دی مستعد کرده یا آن را تشدید کند.
اختلال استرس پس از سانحه معمولاً مدتی پس از ضربه ظاهر می شود.این فاصله ممکن است به کوتاهی یک هفته یا به بلندی سی سال باشد.
